“Με το Διόνυσο έχει σχέση και ο ζεϊμπέκικος χορός. Σχετίζεται με τους δυο θεούς, το Δία (Ζευς) και τον Διόνυσο.
Στο περιοδικό «Δαυλός» (τ. 197, Μάιος 1998) ο Γ. Λ. Παπακωνσταντίνου στο άρθρο του με τίτλο «Ο Ζεϊμπέκικος χορός – Ο Ζευ – Βακχικός των πανάρχαιων χρόνων»
γράφει μεταξύ των άλλων:
«Ο Ζεϊμπέκικος είναι πανελλήνιος χορός… Ανήκει στους αποκαλούμενους ρεμπέτικους ρυθμούς (ρεμπέτικος, παραφθορά της λέξης ρεμβαστικός – ρέμβω ρεμ βάζω…)….
Ο όρος ζεϊμπέκικος είναι απόλυτα εναρμονισμένος με τους χαρακτήρες .
Οι χαρακτήρες αυτοί περικλείουν τον βακχικό του ρεμβαστού (ρεμπέτη) με το αυστηρό και ανδροπρεπές των κινήσεων του χορευτή…
Η λέξη προέρχεται από συμπαράθεση των ονομάτων Ζευς και Βάκχος και την κατάληξη -ικός – Ζευ-βακχικός. Το πρώτο συνθετικό υπαινίσσεται το αυστηρό, το επιβλητικό του πατέρα των θεών και το δεύτερο το διασκεδαστικό, το παυσίλυπο του θεού του οίνου…
Τα ρεμπέτικα τραγούδια κατά το σκέλος των στίχων σε πλήρη αρμονία με τη μουσική και το ρυθμό περιγράφουν τις καταστάσεις εκείνες που απαλύνονται, ανακουφίζονται ή υπερνικώνται δια της ρέμβης*.
* ερωτική απογοήτευση, αχαριστία κοινωνική αδικία…»